S I M A Y A R I
----------------------------
-----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
close X
صفحات این مجموعه
-------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
X
---
برای این فاصله
پچ پچ کافی ست
حتی بی پچ پچ
تنها جنبش لبها کافی ست
لبهای ما می جنبند
هوا می لرزد
و بشکل واژه های ما در می آید
ژرف ترین واژه های انسانی
بی واسطه
عریان
عریان
از پرده گوش می گذرند
و در اعماق ژرف ترین یاخته های تن های ما
آشیان می سازند
پرستوهای سر گشته
رسیده به بهار
در گرمای برگ های بهار
واژه های مقدس را می خوانند
دور از یخ بندان .
در ژرفای تن های ما
و در ما
عریان
عریان
دویده سمت هم
در آغوش هم
دور از یخ بندان
در پرده اوج
تا ابد
بی خاموشی ...
---
ماهی
در آب می گردد.
این نمایش عریان است .
باطنی پنهان نیست پشت این ظاهر :
آب
عریان .
عریان
ماهی،
می غلتد در بطن آب
با دهان مکنده
خواهنده
رقصان
بوسه زنان
بر تن آب
در تنگ من ...
---
بیا و مار شو
- عشق من -
مار عظیم
و نترس!
درسته ببلعم
یک جا
بعد، بی وحشت از سنگها و سنگسار،
راحت بخواب
و تماشایم کن
- با زیباترین پیراهن شب -
عریان
در رگهای خواب هایت
دیگر
بی جدایی از تو ...
---
از کی بیدار شدی؟
- بیدارم؟
در خواب چه می گفتی؟
خواب که را می دیدی؟
- خواب می دیدم؟
رمزها را باز کن!
- رمزی داشتم؟
این یعنی:
خواب بودم!
خواب می دیدم!
حالا بیدارم!
این یعنی:
زنده هستم هنوز.
آه! شاید
عزیزم!
تو
هم ...
---
پرده ها افتادند
یک به یک.
دانه، اکنون،
عریان خوابیده
در آغوش زمین
و زمان در اکنون متوقف شده است
در بوسه شبنم
روی گلبرگ
در قطره اشکم
روی بوسه ما.
پرده ها افتادند:
ما زمین هم هستیم
و تمام زمان یک آن است.
می فشارم تو را بر قلبم
می درخشد شبنم تا ابد بر سینه برگ
ما برای همیشه آغاز شدیم.
می درخشد
برای همیشه
این گل
این گل سرخ ...
---
عادت نکردیم به صدای گلوله
بجای آواز پرنده، وقت سحر.
عادت نکردیم به هق هق گریه
به جای خنده، وقت غروب.
عادت نکردیم به سفره خالی
به جای سفره پر:
- با بازی گشنیز و تربچه
کنار عطر بادمجان
و نان تازه -
عادت نکردیم به جام شکسته
به خون جاری تاک
روی این خاک.
عادت نکردیم به جدایی میان دست هایمان
- به سوختن در کوره آدم سوزی -
عادت نکردیم
به بهشت خونین آینده.
می دانی
عادت نخواهد کرد
قلب زنده
به مردن...
---
چشمم پر شده از
تصویر صورت تو .
بدنم پر شده از گرمای بودن تو .
گوشم پر شده از آهنگ قلب تو
و جهان پر شده از
رشته های چراغانی رنگین کمان
در گریه شوق
بعد از تاریکی
پیش چشم من.
تند و تیز
تند و تیز
عقربه های ساعت، خالی می چرخیدند
عقربه های ساعت، سرگشته می چرخیدند
هیچ چیزی از آن دارایی کم نشده.
لحظه به لحظه
جادو کردند
و زمان مرا آذین بستند
بوسه هایت :
دشت گل سرخ
بعد از برهوت.
باز هم می گویی، مگر نه ؟
می گویی باز:
تو را می بوسم ...
---
تنها هستم
هیولای بزرگی
دارد می آید سمت من
نزدیک شده، خیلی نزدیک ...
ناتوانم از رفتن
ناتوان از ماندن
فریاد من یخ بسته در گلویم
این چیست؟
این ترس کاذب؟
این دروغ بزرگ؟
دارد می آید سمت من.
آه ! تکانم بده
بیدارم کن
عشق من !
---
دستت می لغزد
روی قزن قفلی پیراهن من
گرمای کلنجار سرانگشتانت
با قفل قزن
می رسد به پوستم
به بدنم
به قلبم
و جنبش !
ضربان حیات
در شقیقه های مرده من
در اتاق تاریک ...
---
تازه نفس
و درخشان
آسمان
درخت هلو را بغل می گیرد:
موج گرما
از ورای سیم های خاردار
می آید، می افتد
روی درخت
- از سر تا پا -
لحظه
بعد از لحظه، می آید
پیوسته، بی کوتاهی
گرم و داغ
داغ تر از لحظه قبل
تا نقطه اوج
اوج تابش
- ظهر تابستان -
عطر هلو می تراود بیرون ...
نزدیک، باز هم نزدیک تر
آسمان خم شده است
دیگر چسبیده است
کاملا چسبیده
به تمام درخت
شب
معطر
در باغ؛
تازه نفس، آسمان، روشن، باز ...
---
تا خورشید پابرجاست
تا زمین بر مدار خورشید می گردد
- هر چند نامحسوس -
هیچ دلیلی در دست نیست
که اثبات کند
تو نمی آیی
و نمی خوانم من
باز در آغوش تو
ای روز عزیز درخشان من ...
---
با چه زبانی سخن می گوید
قلب تو در سینه تو؟
تاپ
تاپ ...
این همان نیست؟
زبان قلب من
انگار قلب تو در سینه من
این سوی زمین .
و زمین: آه ! می بینم ! آبی، درخشان، در نور بعد از ظهر .
و زمین: خانه کوچک ما
تنها خانه ما.
من شمع تولد
برایت روشن خواهم کرد
بر فراز همه مرزهای کاذب
دوست من
امشب
و هر شب
در خانه ...
---
می دوند سمت هم
پیکرهای قد کشیده
سوزان
می آفتند در آغوش هم
می لغزند بر اندام هم
می غلتند در قلب هم ...
نجواها پی در پی
پچ پچ ها دویده درهم
گونه ها قرمز
نفس ها تند تند
از اعماق زمان
سرخ و آبی ...
روی لب های شب ...
---
با تو می آیم
امروز درست مثل دیروز
مثل فردا
سایه به سایه تو
پشت سرت
می توانی مرا پیدا کنی
من گم نشده ام.
ظلمت
اینجا نیست، بین ما.
ببین: سایه های درخت سیب را روی پرده
مرا می بینی پیش خودت.
دست بده بدستم
با من بیا
امشب درست مثل دیشب
مثل فردا شب
از تاریکی
می گذریم ...
---
سرشار
جنگل سبز اقاقی
با عطرش
افتاده در آغوش راه
می نوازد غروبِ راه را ...
جنگل
با عطرش
بیرون زده از روزنه های پوسته
از هر روزنه ای ...
---
در هیچ کجای دنیا
جایی برای دفن آن پیدا نخواهد شد
و درست مثل زباله های اتمی
روی دست ما خواهد ماند:
نفرت
- جسد متلاشی
متعفن -
در غیبت عشق ...
---
آسمان آغوش
پرواز در آغوش هم
اوج
اوج
تپش شاد قلب
ابرهای سفید
دره های آبی
لحظه جاویدان
معراج
عروج
فوران هستی
آه !
خلقت:
بوسه.
---
ماه از پشت ابر بیرون می آید
می تابد.
ابر دیگر می آید ماه را می پوشاند.
ماه از پشت ابر بیرون می آید
می تابد.
ابر دیگر می آید ماه را می پوشاند.
چیزی که ماه است
از پشت ابر بیرون می آید
می تابد
می لغزاند لبهای مهتابش را
باز
روی همه جای زمین ...
---
در شب، حتی، می درخشد
براق، پرهیاهو، از سر تا پا
مثل دکل نورانی
پا برجا
درختی که پیچک
چسبیده به او
تن به تن
بی جدائی
جز با کنده شدن از ریشه
جز با مرگ ...
---
ثبت می کنم
حک می کنم
با چنگ و دندانم
- روی سنگ زمان –
لحظه ای را
که تو پیش آوردی شانه هایت را
پیش بدن زخمی من
در طوفان
تکیه کردم به تو
و پس از آن، همگی،
دانه دانه شن ها می درخشند ، در تاریکی ...
و پس از آن، همگی ،
سنگ ها
راه به راه
کتیبه های خورشیدند ...
و پس از آن
خدائی این جاست
که پیش آورده دست اش را
و در آغوش کشیده
تن زخمی را ...
---
دستت را می گیرم:
حالا انگشتانت در پنجه من هستند
بند بند انگشتانم چسبیده
به همان بندهای انگشتانت
و نظیر به نظیر
هر سلول کف دستم
خوابیده
با پوست تو.
هر سلولم
گرمای گردش خون تو را می گیرد.
هر سلولم
پر می شود از آهنگ قلب تو.
حالا
سلول به سلول
من زنده شده ام ...
- قطره های سرشار شیر در دهان نوزاد -
تسلیم نشو به واژه پوک "خدا حا فظ"
ای دست من ...
و "خدا حا فظ" ؟
چه دروغ بزرگی در این واژه
پنهان شده است.
اکنون ای دست
گوش بده به حقیقت
که زلال و ملموس
می درخشد در
اشک من.
اکنون ای دست
گوش بده به صدای لرزش های پنهانت
در برهوت ممکن.
گوش بده به ضجه تخت
در سلول انفرادی
- حبس ابد! -
ظالمانه است این حکم
پوک است این واژه ...
اکنون دست تو
به تمامی
- بی نسبیّت -
در بستر دست من است
- ریشه های میخک در بستر خاک -
سلول به سلول
در آغوش هم
در نسیم شیرین صبح
صبح خرداد ...
تکرار نکن!
تکرار نکن
واژۀ تاریک "خدا حا فظ" را،
- این شلیکی ست قاطعانه به مغز من -
تسلیم نشو به فریبِ جدایی
به فریبِ مرزها
تسلیم نشو به نقشۀ قتل.
اکنون دست تو در بستر دست من است
و در آغوش دست من:
موج های شیرین!
موج های شیرین می ریزند
از کف دست تو در شیار انگشتانم
جادوی تو می جوشد در سلولم
خون فرضی در رگهای بی خونم ...
- ریشه کرده حیات در بطن زمین -
می گیرم دستت را
زارِِ زار
پا می کوبم روی خاک
روی نقشه ...
به زانو می افتم
می فشارم لب هایم را بر دستت.
حالا گوش بده
تا ابد
گوش بده به تمام حقیقت در فریاد این بوسه:
تسلیم نشد سیارۀ من
به جدایی از تو ...
---
گوشی را بر می دارم
- بوق آزاد
صدایت پشت خط من نیست
هر چند که خط ، آزاد است
گوشی را می گذارم
و طنین بوق آزاد
پرده گوشم را می شکافد
می زند به قلبم
مثل تیر به قلب شکار تنها:
بی حضورت
پشت خط آزاد من ...
---
برگ علف
پر سبز است
سبزه ای در پرواز
بر فراز حجاب خاکی
بر فراز ماندن در پرده
بر فراز تقدیر خشکیدن،
با توسل به تقدیر آمیزش:
آمیزش آب
با درون درون دانه ...
---
چطور دل نبندم به تو
که بیرون جستی از دالان سیمانی حبس
و سبز شدی
از روزنه نا پیدا
در دل دیوار من
پیش چشمان من
با دهان پر از خنده های نورانی
و درخشان
درخشان
مثل خورشید ...
