S I M A Y A R I
----------------------------
-----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
close X
صفحات این مجموعه
-------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
X
---
5.01- زنانه
سرفه هایت
بند دلم را پاره کردند.
سرما خوردی !
مگر خانه تو گرم نبود ؟
مگر بستر تو گرم نبود ؟
و مگر
- عشق من ! -
گرم نبود
بدنی که تو آن را در آغوش کشیدی ؟
بدن مثل مرمر
تراشیده ، گران ،
و ساکت
ساکت و سخت
مثل سکه ، مثل سنگ .
---
مهتاب
باریک شده
رشته باریک نورانی
رشته زرّینی که
ماه آنرا می گیرد
پایین می آید
برهنه
لرزان
می لغزد در بستر رود
با سوسویش ...
---
نفس های طلوع
عطر تازه صبح
می ریزد روی زمین
در کالبد تیره خاک
در هوای گرگ و میش ؛
مثل نفس های تو
دم به دم
نزدیک تر
به لب من ...
---
گام به گام
قلب من می زند
هم نوا
با قلب تو .
من دیگر لبریز لبریزم
تا ابد
از هلهله های شادی ...
---
کافی ست :
یک مسواک
یک لیوان
یک بشقاب
یک قاشق
یک تخت
و یک سیاره ، تنها همین یک دانه سیاره
برای بودن ما ؛
حالا که ما عاشق هم شده ایم ...
---
دو اتم
دو اکسیژن
دو گمنام
خیلی محکم به هم پیوسته اند.
مولکول
اشباع شده
سرزنده
بسیار سرزنده
می جهد
بالا
پایین
از درز قفل
می گذرد
از این فضا
به آن فضا ؛
و هوای حیات
با او می آید
از این جا به آن جا ...
---
عطر زنبق تو
زنده و گرم
از پیاز ریشه
رگ کرده
با فوران
می ریزد بر ریشه من
و جهان دیگر را
زنده و گرم
در من می رویاند ؛
از اعماق زمان تا امشب
و تمام شب ها ،
بی اخذ مجوّز از خار ...
---
قاه قاه
باز
بخند از ته دل
آن قدر بلند که بلرزد
که تَرَک بردارد
بشکافد
این دیوار ؛
آن قدر
که من بتوانم
از شکاف دیوار
بیایم پیش تو
و بچینم گلخَند درخشان تو را
- با لب هایم ، از لب هایت –
و بخندم با تو
مثل تو
به پوشال غروب
از ته دل
قاه قاه ...
---
خاک لُخت و پَتی
جمع کرده خودش را
- چه سوزی می آید -
آسمان
چادر ابری را
به کناری می اندازد ؛
با تن نرم سفید
می آید
می خوابد روی خاک ...
---
تنها و تنها
بوسه داغ تو
روی زخم قلبم
رگ های مرا از نو می سازد
- مثل پیوند سلول بنیادی -
بند بیاور خونریزی را !
بغلم کن
و مرا با تمام توانت ...
---
این گل را می شناسی ؟
نامش
"بابونه"
است .
به او "گیاهِ مهر" هم می گویند ؛
گاهی هم
"مهر گیاه " ؛
نام های دیگری هم شاید
داشته باشد
در زبان های مردمان دیگر .
- نزدیک شدم به گل تو
با دستم ، با مشامم ، با لب هایم ؛
می خواهم
تو را بشناسم
پشت همه نام های گوناگونت ...
---
به تعداد ذره های نورانی
فرشته هست
و به تعداد ذره های تاریکی
ابلیس هست .
آنها
در جهان هستی
مساوی بودند ؛
قبل از افروختن این آتش داغ
به دست تو
در قلب من ...
---
ارغوانی ، صورتی ، نارنجی ، آبی ، سفید ...
آه !
دریای رنگارنگت ، زیبایی محض ،
می آمیزد با خاک کبود :
در افق
و در اعماق چشم انسان
وقتی که انسان
گرگ نیست ...
---
این سیّاره مجذوب آن سیّاره ست
آن سیّاره مجذوب این سیّاره .
این منظومه مجذوب آن منظومه ست
آن منظومه مجذوب این منظومه .
و تمام کهکشان ها مجذوب هم
پابند هم
پابرجا
این قانون
- در مقیاس هستی ما –
همه گستر
جاری
و ساری ست .
این قانون که گذشت
از حصار دیوار چین ؛
و می گذرد از حصار دیوار من :
مجذوب تو ...
---
" نه بر مرده بر زنده باید گریست "
دست های بسته
پاهای بسته
زبان بسته
انداخته در گونی
مرده در سنگسار .
باران می آید
برف می آید
این باران
و این برف
خون را می شویند
از روی زمین
از پیش چشم ؛
امّا
چه برف و بارانی
داد های قلبِ خونین را خواهد شست
از گوش سنگ
از گوش زمین
از گوش من ؟
---
رسیده به هم
منطبق بر هم
می افتیم
روی فرش
نه مثل دو پاره
مثل یک خط
پیوسته پیوسته
ممتد
بی آغاز
بی پایان
می غلتیم دور تا دور فرش :
گل بته
درخت نارنج
و بلبل
شکل می گیرند
پشت سرِ ما ...
---
پاک کردی
اشک هایم را
با سرانگشتان مهربانت ؛
و روی شیار گونه هایم
بوسه
بوسه نشاندی .
نگاهم کردی
گرمای نگاهت گذشت
از میان ابرهای سیاه چشمانم ،
جاری شد
در قلبم :
شاخه های خالی شکوفه کرده اند
و آواز بلند قناری می آید .
بیرون
رعد ها
احمقانه می غرّند
برای هیچکس ...
---
صدای قلبت را می شنوم
موزون
بهمراهی گام نفس های بلند و کوتاهت .
واضح
و روشن
چه زبان قشنگی دارد
قلب تو ،
حقیقی تر از هر واژه ؛
به تو می چسبم ...
---
کفِ این دست تو
روی آرنج آن دست توست
حلقه آغوشت
- مثل گردنبند –
دور گردن من .
با نوار بوسه ، دنبال هم ،
حلقه را می بندم ؛
گردنبندم
بی گسستن
درخشان و بازیگوش
روی تن من
می لغزد ...
---
گرمای آغوشت
می کشاند مرا
به سمت تو
و به سمت نفس های داغ داغت
روی تنم .
قندیل ها
پشت پنجره ام
ذوب شده اند ؛
آب روشن
گرم و شاد
می ریزد
در گلوی سرمازده گلدانم ...
---
نگذار خانه ات سرد بماند!
در این هوا
لوله های شیر آب
یخ می بندند ؛
آنوقت تو بی آب گرم می مانی
و زمستان سخت تر از چیزی که هست
بر تو می گذرد ؛
بر خانه تو و بر تو .
تنها نگذارم
مثل خانه متروک سرد ...
---
در چشم او
چیزی نبودیم
جز سرباز .
در چشم او
که به اندازه یک صفحه کوچک
و چند
مُهره کوچکتر چوبی
فقط ، وسعت داشت .
---
شکست
نکِ مدادم
از فشار بسیار زیاد
در هجوم حروف پریشان
روی کاغذ
می تراشم مدادم را
و این بار
- می شود ؟ -
آرام تر ...
---
کامل یعنی
بی نیاز از یک دیگر
بیگانه با یک دیگر .
کامل یعنی
یک صورت
بی رابطه با پنج حس موجود
و به ناچار بی حس ششم ؛
یعنی یک صورت
بی خنده
بی گریه .
کامل یعنی
سنگواره ؛
یعنی نقش جانوری
یا چیزی
نابود شده میلیون ها سال قبل .
