صفحه ها ... 1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12

• 1.01- راز بقاء

 
زنبیل گران را بغل می گیرد
        مثل نوزاد.
می دود در میان سیلاب از میان آوار سقف.
کودک دنبالش
گریه کنان
وحشت زده
گیج.
 
سیلاب بالاتر آمده ست
تندتر می کوبد
پرزورتر می روبد
مرگ آورتر هر لحظه.
 
زن
        زنبیل گران را می اندازد در سیلاب
خم شده در سیل گل
می قاپد کودک را از میان چنگال موج.
 
        می نشاند کودک را بر دوش اش،
زن:
گام به گام  می پیچد با تند آب:
سمت یک ساحل پنهان شده ی نا پیدا...
 
 

• 1.02- عذر خواهی

 
جای ناخن هایم روی دستت مانده؟
بر
پوست بازویت خط قرمز افتاده؟ 
مثل جای سوزن دوزی با نخ قزمز
        به روی آستین پیراهن؟
پُل ریخته بود
عشق من!
داشتم سُر می خوردم تَه دره...
 
 

• 1.03- جنگل فردا

 
بارانی که همیشه زیبا ست
در زمین بی برگ
        سیل شد
        سیلاب خونین شد.
 
ریشه های پنهان شده در زیر خاک
دست های خاک را در  دست گرفته ند
دست های خاک را
دست های یکدیگر را
        و زمین بار آور را.
 
بیایید دوباره:
سنجابک ها!
هدهدک ها!
 
بیایید دوباره!
جنگلی با این ریشه
بی تردید سبز خواهد رویید.
 
جنگلی با این ریشه
این گونه عمیق
مهربان و پایدار و عاشق
این گونه
تو را می خواند سنجابک!
آشیان امن ت خواهد شد، این جنگل.
 
این جنگل
هدهدک های پریشان شده را می خواند.
 
جنگلی با این ریشه
این گونه عمیق
این گونه جفت با تن خاک
ابلیس را می راند،
 
پریان را می خواند.
 
پس از این خواهی دید
پس پشت درختان بلند بلوط و گردو
رقص پریان جنگل را:
بی حضور ابلیس،
 
سر بگذار بر سینه ی من
ای نهال زخمی!
بر سینه ی من اشک بریز
اشک بریز
اما بمان!
 
بوسه هایم زخم های تو را می پوشانند.
 
بوسه هایم ، اشک هایم
تو را در بر می گیرند.
 
بمان!
 
جنگل فردای نو
        دارد می آید.
بوی بلوط و گردو با طلوع آفتاب آمیخته.
جنگل پر برگ سبز
دارد می آید
        از دل این ریشه:
قلب های جوان عاشق
دست در دست هم نیرومند
        بسیار نیرومند.
 
پس از این:
بی حضور ابلیس...
 

• 1.07- زمان طوفان

 
باد
 بی روی خوش
محکم می پیچد بر هر چیز.
 
زن پیچده شده در چادر
می رود با سر افکنده، بی نگاه به اطراف،
در کوچه:
سیاه همرنگ ابرهای سیاه انبوه بر فراز حومه
 زیر چانه گرفته سمج چادر را.
 
باد وحشی می گردد دور زن
هو هو زنان
در چادر او می توفد:
 
به هوا بر می خیزند
دامن
چادر...
 
 

• 1.08- نهایی

 
با چه حکمی
محکوم شدند چشمانم
        به ندیدن
چشمان تو را؟
 
با چه حکمی
تپیدن سلب شد
        از قلب ام؟
 
تشنه ترند دست هایم امروز
به نوازش های دست هایت امروز.
 
با حکم کدامین قاضی
 
محکوم شدم به جدایی از تو؟
در کدامین دادگاه؟
 دادگاه: بیداد گاه!
 
اشک
اشک می ریزم
می دوم
می آیم بی پروا سمت تو.
بمان!...
 
 

• 1.09- انتخاب راه

 
قلبم ریخت
در سینه ی من
        با دیدن تو!
 
قلبم دوید در پاهایم
و مرا با خود آورد
دوان
خود به خود
بی فرمان!
در مسیری که تو هستی
        در پایانش...
 
 

• 1.10- آفریدن

 
همه ی گل های سرخ
جاودان می مانند
جاودان و درخشان
     پس از این: در یک گل:
آن گل سرخی که نقش بستی – او را-
        عاشق
        عاشق
                روی بوم خالی...
 
 

• 1.11- پرستوی ...

 
در زمین سوخته چرخ زدی
یافتی
        شاخه های فرو ریخته ی سرو آزاد را.
یافتی
یک به یک
دانه به دانه
        به بالا کشاندی سرو را و سرو را
روی روشن ترین نقطه ی بام
بافتی تار به تار ساقه های سبز را در یکدیگر.
آشیانی ساختی دیگرگون:
 
        لبریز اکنون
        از نوای بهار نزدیک.
 
بپذیر!
پرستوی بهاران ما
بوسه های زمین خود  را
        بر قلب ات...
 
 

• 1.12- می خواستم

 
می خواهم زیبا جلوه کنم
می خواهم مردها و زن ها برگردند
        و دوباره نگاهم بکنند.
می خواهم زن ها بسوزند از حسرت
مردها مشتاق شوند از هیجان دیدارمن.
ساعت ها روبه روی آینه می مانم
حالت چشمانم را می سنجم
با خنده ی نامحسوسی روی لب
بی حرص و آز!
با نگاه عمیقی به اعماق جهان
 پوزخندی به دارایی دنیای دون.
یقه ای بر حسب تصادف! نیم باز.
 
بی نیازم؟ آیا؟
        از نوازش؟ از عشق؟
                از دنیا؟...
   
 

• 1.13- زندگی

 
ذره ذره نوشیدند ذره هایم
        نوازش های داغدار تو را
        آه های سوزان تو را.
نفس ات را جاری کردی در رگ هایم
        بخشیدی دانه های سیب ات را به زمین ام
        آب دادی به من
                جرعه جرعه
                        زلال.
باز شد چشمانم بر صورت تو
 
جنبید تن ام
آواز شاد جوانه ها را گوش کردم با تو
پرواز بلبلان عاشق را با تو تماشا کردم
گل های آبی و زرد خود رو را چیدم
        با تو.
 
گرم ام کرد آغوش تو
وقتی که مرگ دم سرد
مشت مشت می کوبید بر صورت من
        غارت می کرد
گرمای تمام قلبم را...
 
 

• 1.14- سفر خوش!

 
دیگر نمی پرسم من
از کجا آمده ام؟
به کجا خواهم رفت؟
وطن من کجاست؟
 
دیگر اکنون:
        که من می خوابم در همه ی رویاهایم
        رام در آغوش تو.
 
دیگر اکنون:
که صدای قلب تو را می شنوم
        در همه ی گنگی هایم.
دیگر اکنون:
که شادم شاد شاد
        از شروع سفری
        که تو را همسفر من کرده...
  
 

• 1.15- علفزار

 
دشت
هنوز یخ زده بود
        جا به جا :
مانند آینه ی یک پارچه
        که به ناگاه ترک
                برداشته.
دشت هنوز یخ زده بود که به ناگاه
بیرون ریختند ساقه های پنهان
نا منظم یا منظم صف بستند ساقه های محجوب
                                نقطه های پرجان.
یخ ها شکستند
جای پای یخ ها روییدند شعله هایی
        که به آن ها شقایق های جادویی
                می گویید :
 
        ارغوانی به رنگ زایش
        در سحرگاهان بی تکرار
        جاویدان بی تکرار.
 
با شقایق های همرنگ طلوع هر روز
گل های تکمه ای زرد و بنفش و آبی پدیدار شدند
رقصیدند با همه ی ساقه های بلند سر سبز
        در علفزاران سحرآمیز.
 
و دو پیکر- من تو - تنیدیم به هم
قلب های خود را
        با نفس های بلند بی تاب
                درپناه شقایق های جاویدان...
   
 

• 1.16- تغییر

 
با وعده ی تغییری ژرف می آید
عقربه ی ساعت شمار
و بدین سان می آویزد از یقه ی  دیوار من
یا از دست یا گردن من.
می پذیرم حضور ساعت را
در حریم ام
زیرا
 
آرزوی تغییرژرف
        نقش بسته
                مانند نگار
                        روی قلب من...
 
 

• 1.17- اصحاب

 
تو کجایی؟
می آیم با تو بخوابم در غار
با هم بخوابیم!
 
من خواب تو را می بینم
و تو خواب نمی دانم چه!
 
با هم بخوابیم،  فقط، آسوده:
در کنج امن:
دور از هیاهوی بازار هرز...
 
 

• 1.18- ابد

 
 گودترین چاه جهان
ما را می بلعد
هم چنان که در آغوش هم ایم.
 
پی ها و عضلات گرم مان می ریزند
استخوان هایمان می پوکند
نرم تر از خاکسترها
یکسان خواهیم شد:
بی نشان زخم های شلاق
        روی تن مان.
صاف و بی خش: مثل گرد الماس
یکی خواهیم شد:
و هستی ما می افشاند
        هم از آن سوی گودال جهان :
 
        آبشار درخشان حیات ما را
                بر جهانی دیگر
                        و جهانی دیگر
                        و جهانی دیگر...
 
 

• 1.19- گردش

 
هریک به فراخور
        نخودی یا عدسی یا گشنیزی
        می ریزیم در دیگ مان
                روی اجاق روشن
                        که بر پا کردیم
                                در راه گردش مان
در راه گردش مان روی این سیاره
        در کنج مرغزار راه شیری.
هر یک به فراخور
باشد:
        یک دانه عدس...
   
 

• 1.20- بدون راز

 
ماشین با سرعت می آید
می گذرد از روی م،
        و می گذرد.
من
بی هیچ خراشی بر من:
پی می گیرم راه ام را.
 
جوب کنار خیابان بی پل،
می لغزاندپایم را در پسآب مانده،
من
بی هیچ نمی
        بر تن من:
پی می گیرم راه ام را.
 
پی می گیرم راه ام را
بی خواستن جا خوش کردن در مقصد،
 
هر مکان این راه گنگ: مقصد من!
زیرا من
چیزی نیستم
عشق من!
        جز سایه ی تو...
 

• 1.21- جا به جایی

 
ارغوان طلوع خورشید
از چین های پرده ام می گذرد
می افتد روی پلکم
        مژه هایم را می بوسد
می ریزد یک باره
        روی تن ام.
 
روز شلوغ به رقابت می آید
پا می کوبد بی مهابا
        گوش خراش
                پشت پنجره ام
                        با خس خس دود آلوده.
 
طلوع ات اما
        خورشید من!
گل سرخی ست شکفته در من
        در تمام هر روز...
 
 

• 1.22- چشم

 
دست می سایم من
        بر روی صورت ها.
صورت ت را می خواهم
        در میان انسان ها.
 
نزدیک می آیند لب های بیگانه.
 بر می گردم پا به فرار می گذارم
        در ظلمت خود ترسیده.
به زمین می افتم
در خاک و خل می غلتم
بانگ قهقهه های بی رحمی را می شنوم.
 
دست هایم تشنه
تشنه ی لمس تو
دوستون سر سخت، تکیه گاه م هستند:
باز برخاسته ام
های های
نور چشمانم!
 
در پی تو
دست کشان
        بر صورت تاریک جهان...
 
 

• 1.23- نفس

 
آینه ای را بگیر رو به روی دهانم
بنگر:
نفس ام نقش خواهد انداخت
        روی آینه ات
گرم تر از قطره های خون ام.
 
گرم تر ازقطره های خون ام،
        بوسه های سوزان من اند
        بر آینه ی دست تو...
 
 

• 1.24- یک سبد

 
گربه پنجولش را می لیسد
می مالد پنجه ی مرطوبش را دور دهان
دست و صورت شسته
خیز بر می دارد روی میز کوچک
        کنار تخت ام.
می چرخد دور سبد گل سرخی که باخود
        آوردی به خانه ی من.
یک به یک گل ها را می بوید
به من می نگرد با دو چشم درشت و گردش
        با نگاه عسلی.
 
می آید روی تخت
می خوابد روی بالش نرم
 کنار گوش ام
خُرخُر خواب شیرنش را می شنوم
        عطر گل های تورا از
                نفس اش می نوشم.
 
بیرون اتاق، سرد است هوا
 یخ بسته تبعیدگاه
        در قطب جنوب سیاره ی ماه.
در اجاق ام هیزم شعله ور است...