S I M A Y A R I
----------------------------
-----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
----------------------------
close X
صفحات این مجموعه
-------------------------
---------------------------------------
---------------------------------------
---------------------------------------
---------------------------------------
---------------------------------------
X
---ای مداد خاموش !
گل و شمع و پروانه را
بی هیاهو
از نیستی بیرون آوردی .
صفحه ی خالی را پر کردی
بی هیاهو
با صورت های روشن شمع و گل و پروانه
و تراشه های نرمت را
بی هیاهو
به خاک بخشیدی .
افزودی به زیبایی گیتی - به حقیقت -
و زاده شدی
بی هیاهو
با هر صفحه .
از همین روست که هستی هنوز
از سنگ غار
تا کاغذ ...
---
برف هایی که با پای برهنه
بی صدا پایین می آیند
در آغوش زمین می خوابند
مجذوب زمین
تن گرم زمین را می بوسند
بوسه های آبدار .
آن گاه بهار !
رودهای ولوله گر می جوشند
از درون برف ها .
برف هایی
مثل موهای سفید ...
---
وای اگر
این خورشید
فردا نباشد چه کنیم ؟
بلبل می خواند با همه ی بلبل های گذشته
بلبل های آینده
دور گل سرخ .
گل سرخ می رقصد
عطر می پاشد
با همه ی گل های سرخ گذشته
شاید آینده
در قلبش ...
---
- به زودی می بینم
آبگیر روشن را
سبزه های نرم را
جوجه های دیگر را
آواز پرستوهای زیبا را
زمین پاک را ...
در داخل تخم
جوجه دارد با خود
می اندیشد ...
---
چیزی نمی دیدم :
نه ماهی ها را
نه گیاهان رنگارنگ دریایی را
نه صدف های حامله ی مروارید غلتان را
کشتی من غرق شده
افتاده بود کف بی نور اقیانوس
زیر زنگار کبود کفن ام :
پیش از حلولت در من
عشق من ! ...
---
طوق درخشان رنگین کمان
آذین بسته
از این سر تا آن سر
دهکده را .
رنگین کمان ، آسمان دهکده را آذین بسته
دهکده را که زمین اش از جنگ
" آذین " بسته شده
با جسد های ورم کرده ی مردان و زنان
نوزادان
با شیشه ی شیر شکسته افتاده در جوی خون
گم شده در منظومه ی راه شیری
از این سر تا آن سر ...
---
متوالی
مدام
در پی هم آمده اند
منظره ی صورت تو
و شادی ذهنم
درمن .
بی شادی ذهن
مرده بودم ،
انگار اجاق بی هیزم در غروب کوهسار
که آرام آرام خاموشی می گیرد
با کپه ی سرد خاکستر
بر روی سرش .
می آیم سمت خیابان تو
از هر شهر ، با هر نام ،
ای دلیل شادم ...
---
باز شد کیسه ی سنگ با دست
از پایم ،
پایین رفت و گم شد
گم شد در اعماق کبود دریاچه .
اکنون روی آب
به پشت خوابیدم .
خوابیده ام :
آسمان بی پایان با مرغانش
چشم های مرا می نوازد .
هوای آبی ، نای ام را می بوسد .
موج نرم موهایم را باز کرده می رقصد
با دسته ی موی لخت آزادم .
کیسه ی سنگ "مطلق"
باز شد
عشق من !
با دستت
و گم شد .
روی آب دریاچه ی مان
خوابیدم :
مواج و عریان ...
---
زمهریر سرمای تند
استخوان کاجم را ترکانده .
کاجستان در هم شکسته
بر خاک افتاده .
رشته های حیات کاج و خاک
از هم گسسته :
ساز سه تاری – انگار - زیر پوتین سیاه .
قلب خاکی باغ
به "جبر" طوفان
خیره شده :
اشک های زلالش یخ بسته
قندیل شده ند
پیش چشمانش .
می شنوید دادش را در سکوت سیاه :
باغ کاجم
تن هاست ...
---
هوای بهار بازیگوش است :
می وزد
می روبد برگ های خشک را
روزهای سرد را
روزهای یخ را :
روز های پیشین را از صحنه ی گلدان و حیاط .
مثل خنده ی توست هوای بهار
بلند و مواج و شاد .
- بخند ! ...
---
چشمه ای
آن سوتر
از قلب زمین می جوشد
سبزه های خودرو
در دامن او .
سبزه ها می رقصند با همدیگر
با نور و باد ...
- خوش خیالی داشت سد سنگی
در راه رود .
راه ها بسیارند . -
چشمه ای آن سوتر می جوشد
می خواند
زیر و روی زمین
چشمه های نو را ...
---
رگبار با عربده اش
در می گذرد
از شیشه ی من .
می شنوم ، بی شنیدن ،
صدای تند رگبار را .
گوشم پر است
از صدای نفس های زبانه
روی تن سرد هیزم
در اجاق داغ خانه ی تو ...
---
تاریکی ها ازمن می خواهند
که بگویم
زمین بی سبزه ست .
از من می خواهند – تاریکی ها -
که بگویم
تمام هستی ساخته ی دست ابلیس بزرگی بیش نیست .
ازمن می خواهند
که بگویم
که انکارکنم
خورشید تو را ، عشق من ،
که تمام پیشانی سرد مرا
پوشانده
با حریر گرم بوسه های پایدار
بوسه های راستین .
تاریکی ها ، با داغ و درفش ، از من می خواهند
که تو را ، عشق من ،
که سرو را
که تپش های تند قلبم را در آغوش تو
انکار کنم .
انکار کنم
تا باز کنند در این زندان را بر روی من :
آن من من که دیگر چیزی نیست – چیزی نخواهد بود -
جز یابوی مفلوکی با داغ تعبد به تاریکی ها
مادام العمر
روی پیشانی ...
---
خط تای ملافه پیداست .
بوی اتوی بخار داغی
که کشیده شده بر روی ملافه
فضای تخت را پوشانده .
خط و بوی مطلوب .
مثل بازوهای مهربانت
که تن سردم را
در بر می گیرند :
در میان گهواره ی گیتی :
مطلوب من ...
---
تا زمانی که هستم
هستم :
بالنده
پر شاخ و برگ
پر لانه
با آوای شاد باران و پر .
وقتی که ارَه
تبر می سازد
- در تبرستان -
از من ،
نجاتم دهید !...
---
از منظر کارد
بودن
یعنی
مرغ بریان را بر روی میز
تکه تکه مجزا کردن
تند و تیز .
ای گل سرخ !
ما
کارد
نبودیم
برای مرغ عشق ...
---
یک مرجان
جوش خورده با یک مرجان ،
یک حقیقت مثل یک شاخه ی مرجان به دنیا می آید .
شاخه ی مرجانی ، شاخه ی مرجان را می خواند ،
یک حقیقت مثل یک صخره ی مرجان
به دنیا می آید .
صخره ی مرجانی
مرجان ها را در دامن خود می گیرد ،
یک حقیقت مثل یک جزیره از مرجان ، به دنیا می آید .
مرغان دریایی آمده اند ، آشیان ساخته اند ،
جوجه های بسیار و بسیار
دارند به دنیا می آیند ،
مثل حقیقت های پی در پی
در حقیقت ...
---
با وجود ارَه ،
یا با خواستن ات
یا با خواستن ام
محو نشد ، دور نشد ، کم نشد ،
میوه ی مخروطی کاج
از آغوش کاج .
با هم
هر بار
آمده اند .
سرسخت اند امور واقع :
پیوندها ...
---
خالی نماند زنبیل ام
هم چنین
پر نشد از تره بار پلاسیده ی زرد .
زنبیل ام
سرشار شد از
دسته های کرفس تازه
با نفس های زمین سیرآب ،
در تابش صبح پر نور
بعد از رسیدن به حیات سرسبزت
- عشق من-
دور از همه ی بازارها ...
---
پشت پرده ،
زیر لباس بلند تیره ،
زیر قاب سرد ساکن ،
گرم است تنم .
موج سرخ گرما
از روزنه های پوستم
بیرون می تابد
می آمیزد با هوای سرد اطرافم .
در تمام تنم
- از فرق سر تا
نک پا -
می رقصد جنبش داغ .
جنبش پیوسته ی داغ
جاری شده در رگهایم
از قلب من :
باردار از عشق تو ...
---
سال های زمین
تنها چهار فصل داشته اند
که به هم پیوسته اند .
روی زمین ، با کلمات و زبان زمین ،
از چه سخن می گویی ؟
فصل جدایی
کجاست ؟!...
---
قیر ،
آب می کنند .
بام ها را قیراندود می خواهند
تا بسته شوند
راه های نفوذ کولاک و سیل باران ها .
خانه را محفوظ می دارند
از ریزش سقف .
قیر نریزی روی من !
مرا - سقف روحم - را
با موج نگاه پر مهرت
محفوظ دار ...
---
می خواهد هرچه باشد زمان
- دایره ی تکرار شونده
- یا مسیر مارپیچ بی برگشت
- بی تکرار
- در صعود بی پایان
هرچه باشد زمان
مرغ عشق – مثل بلبل -
لبریز کرد با آواز درخشان صاف
ظرف روزش را ...
---
این فضای نفس های توست
این هوای تپش های توست
در اطراف من
گرداگردم .
با نسیم ات برگ ها ی درختان من می جنبند
نارنج درشت در پایم می غلتد .
با قدم های تو
جویبار زلال
می دود پیش پایم
در دامن شن ،
موج های الماسش را در مشتم می ریزد .
این فضا ی نفس ها و تپش های توست :
من- انگار- شاخه ی مرجانم
دور از همه ی جنگ ها و مرزها
در ژرفای دریایت
عشق من ...
گل و شمع و پروانه را
بی هیاهو
از نیستی بیرون آوردی .
صفحه ی خالی را پر کردی
بی هیاهو
با صورت های روشن شمع و گل و پروانه
و تراشه های نرمت را
بی هیاهو
به خاک بخشیدی .
افزودی به زیبایی گیتی - به حقیقت -
و زاده شدی
بی هیاهو
با هر صفحه .
از همین روست که هستی هنوز
از سنگ غار
تا کاغذ ...
---
برف هایی که با پای برهنه
بی صدا پایین می آیند
در آغوش زمین می خوابند
مجذوب زمین
تن گرم زمین را می بوسند
بوسه های آبدار .
آن گاه بهار !
رودهای ولوله گر می جوشند
از درون برف ها .
برف هایی
مثل موهای سفید ...
---
وای اگر
این خورشید
فردا نباشد چه کنیم ؟
بلبل می خواند با همه ی بلبل های گذشته
بلبل های آینده
دور گل سرخ .
گل سرخ می رقصد
عطر می پاشد
با همه ی گل های سرخ گذشته
شاید آینده
در قلبش ...
---
- به زودی می بینم
آبگیر روشن را
سبزه های نرم را
جوجه های دیگر را
آواز پرستوهای زیبا را
زمین پاک را ...
در داخل تخم
جوجه دارد با خود
می اندیشد ...
---
چیزی نمی دیدم :
نه ماهی ها را
نه گیاهان رنگارنگ دریایی را
نه صدف های حامله ی مروارید غلتان را
کشتی من غرق شده
افتاده بود کف بی نور اقیانوس
زیر زنگار کبود کفن ام :
پیش از حلولت در من
عشق من ! ...
---
طوق درخشان رنگین کمان
آذین بسته
از این سر تا آن سر
دهکده را .
رنگین کمان ، آسمان دهکده را آذین بسته
دهکده را که زمین اش از جنگ
" آذین " بسته شده
با جسد های ورم کرده ی مردان و زنان
نوزادان
با شیشه ی شیر شکسته افتاده در جوی خون
گم شده در منظومه ی راه شیری
از این سر تا آن سر ...
---
متوالی
مدام
در پی هم آمده اند
منظره ی صورت تو
و شادی ذهنم
درمن .
بی شادی ذهن
مرده بودم ،
انگار اجاق بی هیزم در غروب کوهسار
که آرام آرام خاموشی می گیرد
با کپه ی سرد خاکستر
بر روی سرش .
می آیم سمت خیابان تو
از هر شهر ، با هر نام ،
ای دلیل شادم ...
---
باز شد کیسه ی سنگ با دست
از پایم ،
پایین رفت و گم شد
گم شد در اعماق کبود دریاچه .
اکنون روی آب
به پشت خوابیدم .
خوابیده ام :
آسمان بی پایان با مرغانش
چشم های مرا می نوازد .
هوای آبی ، نای ام را می بوسد .
موج نرم موهایم را باز کرده می رقصد
با دسته ی موی لخت آزادم .
کیسه ی سنگ "مطلق"
باز شد
عشق من !
با دستت
و گم شد .
روی آب دریاچه ی مان
خوابیدم :
مواج و عریان ...
---
زمهریر سرمای تند
استخوان کاجم را ترکانده .
کاجستان در هم شکسته
بر خاک افتاده .
رشته های حیات کاج و خاک
از هم گسسته :
ساز سه تاری – انگار - زیر پوتین سیاه .
قلب خاکی باغ
به "جبر" طوفان
خیره شده :
اشک های زلالش یخ بسته
قندیل شده ند
پیش چشمانش .
می شنوید دادش را در سکوت سیاه :
باغ کاجم
تن هاست ...
---
هوای بهار بازیگوش است :
می وزد
می روبد برگ های خشک را
روزهای سرد را
روزهای یخ را :
روز های پیشین را از صحنه ی گلدان و حیاط .
مثل خنده ی توست هوای بهار
بلند و مواج و شاد .
- بخند ! ...
---
چشمه ای
آن سوتر
از قلب زمین می جوشد
سبزه های خودرو
در دامن او .
سبزه ها می رقصند با همدیگر
با نور و باد ...
- خوش خیالی داشت سد سنگی
در راه رود .
راه ها بسیارند . -
چشمه ای آن سوتر می جوشد
می خواند
زیر و روی زمین
چشمه های نو را ...
---
رگبار با عربده اش
در می گذرد
از شیشه ی من .
می شنوم ، بی شنیدن ،
صدای تند رگبار را .
گوشم پر است
از صدای نفس های زبانه
روی تن سرد هیزم
در اجاق داغ خانه ی تو ...
---
تاریکی ها ازمن می خواهند
که بگویم
زمین بی سبزه ست .
از من می خواهند – تاریکی ها -
که بگویم
تمام هستی ساخته ی دست ابلیس بزرگی بیش نیست .
ازمن می خواهند
که بگویم
که انکارکنم
خورشید تو را ، عشق من ،
که تمام پیشانی سرد مرا
پوشانده
با حریر گرم بوسه های پایدار
بوسه های راستین .
تاریکی ها ، با داغ و درفش ، از من می خواهند
که تو را ، عشق من ،
که سرو را
که تپش های تند قلبم را در آغوش تو
انکار کنم .
انکار کنم
تا باز کنند در این زندان را بر روی من :
آن من من که دیگر چیزی نیست – چیزی نخواهد بود -
جز یابوی مفلوکی با داغ تعبد به تاریکی ها
مادام العمر
روی پیشانی ...
---
خط تای ملافه پیداست .
بوی اتوی بخار داغی
که کشیده شده بر روی ملافه
فضای تخت را پوشانده .
خط و بوی مطلوب .
مثل بازوهای مهربانت
که تن سردم را
در بر می گیرند :
در میان گهواره ی گیتی :
مطلوب من ...
---
تا زمانی که هستم
هستم :
بالنده
پر شاخ و برگ
پر لانه
با آوای شاد باران و پر .
وقتی که ارَه
تبر می سازد
- در تبرستان -
از من ،
نجاتم دهید !...
---
از منظر کارد
بودن
یعنی
مرغ بریان را بر روی میز
تکه تکه مجزا کردن
تند و تیز .
ای گل سرخ !
ما
کارد
نبودیم
برای مرغ عشق ...
---
یک مرجان
جوش خورده با یک مرجان ،
یک حقیقت مثل یک شاخه ی مرجان به دنیا می آید .
شاخه ی مرجانی ، شاخه ی مرجان را می خواند ،
یک حقیقت مثل یک صخره ی مرجان
به دنیا می آید .
صخره ی مرجانی
مرجان ها را در دامن خود می گیرد ،
یک حقیقت مثل یک جزیره از مرجان ، به دنیا می آید .
مرغان دریایی آمده اند ، آشیان ساخته اند ،
جوجه های بسیار و بسیار
دارند به دنیا می آیند ،
مثل حقیقت های پی در پی
در حقیقت ...
---
با وجود ارَه ،
یا با خواستن ات
یا با خواستن ام
محو نشد ، دور نشد ، کم نشد ،
میوه ی مخروطی کاج
از آغوش کاج .
با هم
هر بار
آمده اند .
سرسخت اند امور واقع :
پیوندها ...
---
خالی نماند زنبیل ام
هم چنین
پر نشد از تره بار پلاسیده ی زرد .
زنبیل ام
سرشار شد از
دسته های کرفس تازه
با نفس های زمین سیرآب ،
در تابش صبح پر نور
بعد از رسیدن به حیات سرسبزت
- عشق من-
دور از همه ی بازارها ...
---
پشت پرده ،
زیر لباس بلند تیره ،
زیر قاب سرد ساکن ،
گرم است تنم .
موج سرخ گرما
از روزنه های پوستم
بیرون می تابد
می آمیزد با هوای سرد اطرافم .
در تمام تنم
- از فرق سر تا
نک پا -
می رقصد جنبش داغ .
جنبش پیوسته ی داغ
جاری شده در رگهایم
از قلب من :
باردار از عشق تو ...
---
سال های زمین
تنها چهار فصل داشته اند
که به هم پیوسته اند .
روی زمین ، با کلمات و زبان زمین ،
از چه سخن می گویی ؟
فصل جدایی
کجاست ؟!...
---
قیر ،
آب می کنند .
بام ها را قیراندود می خواهند
تا بسته شوند
راه های نفوذ کولاک و سیل باران ها .
خانه را محفوظ می دارند
از ریزش سقف .
قیر نریزی روی من !
مرا - سقف روحم - را
با موج نگاه پر مهرت
محفوظ دار ...
---
می خواهد هرچه باشد زمان
- دایره ی تکرار شونده
- یا مسیر مارپیچ بی برگشت
- بی تکرار
- در صعود بی پایان
هرچه باشد زمان
مرغ عشق – مثل بلبل -
لبریز کرد با آواز درخشان صاف
ظرف روزش را ...
---
این فضای نفس های توست
این هوای تپش های توست
در اطراف من
گرداگردم .
با نسیم ات برگ ها ی درختان من می جنبند
نارنج درشت در پایم می غلتد .
با قدم های تو
جویبار زلال
می دود پیش پایم
در دامن شن ،
موج های الماسش را در مشتم می ریزد .
این فضا ی نفس ها و تپش های توست :
من- انگار- شاخه ی مرجانم
دور از همه ی جنگ ها و مرزها
در ژرفای دریایت
عشق من ...
