صفحه ها...  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10  11 

---

• 4.01- صفحه ی دیگر (2)

بی خواهش من
اشک هایم می آیند
می نویسند
بر صورت من
حرف های دیگر را
                ـ جز جدایی ـ
 
چشمانم  می بینند
چشمانم می خوانند
            ـ در ژرفای گوش من ـ
واژه های زلال مهرت را
آمیخته در تاریکی با قلبم
          ـ ماه در صفحه ی شب ...
 
---
 

• 4.02- عصا

 
کمتر نبودم
            در چشمت
از نهال بیدی که آبش می دادی
سبزش می کردی .
 
آبم دادی ، عاشقانه ، صبور .
 
عشق من
بگذار کمتر نباشم هرگز
از چوب درخت بیدی روی خاک
        ـ تکیه گاه و عصا در دستت ـ
بگذار دستت را
          در دست من ...
 
---
 

• 4.03- آتش سوزی

 
شعله های آتش
آشیان را دارند می سوزانند .
 
این بوی سوختن ارزن هاست .
 
اکنون بوی چوب های دیواره ست
در زبانه های تند آتش
ـ بوی هیزم های سوخته ی خشک و تر
                           در غروب روستا .
 
اکنون  ، اما ،
اکنون موج هوای شگفت انگیزی در فضا می گردد
با دود آبی محو ، باریک و بلند ،
ـ رقص نرم شیوا ـ
از درون خاکستر :
                      ققنوس ام برخاسته است ...
 
---
 

• 4.04- از امروز تا ابد

 
چشمم تا باز شد
دیدم
          کنارم هستی :
با نگاه خندانت بر صورت خواب آلودم ،
با زمزمه ی انگشتانت در پریشانی مویم ،
با لبان لغزانت
    از گونه تا لاله ی سرد گوشم
                 تا لبان خاموشم :
ـ پیغام خوش طولانی
که سر انجام رسیده به مقصد
                          از راه دور . ـ
کلمات راستین !
زبان های لطیف !
ـ روشن ، گویا ، بیشتر از هر زبان دیگر ـ
در دهان های  مشتاق باز
روی هم می غلتند ، با هم می رقصند ، با هم می آمیزند ...
 
می بلعم با تمام دهانم
                          ـ  گرسنه ـ
بوسه های دهان شیرنت را .
 
می بلعند پرزهای زبانم ، تمام ،
پرز به پرز
            طعم دلچسب کام تو را .
 
چینه دانم ، خالی ، می بلعد
                  از میان لب هایت ،
دانه ها و خوراک سوغاتت را :
عشق !
عشق !
 
کنارم هستی
لحظه به لحظه
نزدیک تر
         به تن عریانم .
 
از خیابان های زندانی
از جنگ
        می گذرم ،
در پناه دژ تو :
که بیرون جستی با حقیقت هایت ،
از قلب رؤیای هر شب من ...
 
---
 

• 4.05- کاملا طبیعی

 
ـ تشنه و آب ـ
برسند یا نرسند دهان های مشتاق مان
                                 به دهان یک دیگر ؛
 
ـ آشیان و جوجه ـ
برسند یا نرسند حلقه های با زوی مان
                                   به تن یک دیگر ؛
 
ـ نگین و گوشواره ـ
برسند یا نرسند حرف های خوش مان
                                به گوش یک دیگر ؛
 
در هر حال ، نو به نو ،
تو هوای من هستی
آن هوایی که زمین را در بر دارد :
گیاه و آب و حیات
            معنا می یابند
            تنها با تو ...
 
---
 

• 4.06- لولا با روغندانش

 
لولایم زنگ زده
افق ام بسته شده
آه های بلند تیزم
گوش های بیداری و خواب مرا و همه را
                                             آزرده .
 
روغندان
            ناله های زارم را می شنود .
بیرون می آرد گردن باریکش را از گریبان ،
سر پوشش را بر می دارد
می چسباند روزنه اش را به من
می افشاند گیج سیّالش را روی تنم
                     می لغزد گنج او تا اعماقم .
 
---
 

• 4.07- نردبان

 
پس از دیروزیم
اکنون با هم
روی این پله :
            ـ پیچک سر سبزی یا لکه ی خونی بر آن ؟ ـ
پیش از فرداییم :
پیش از پله ی بعد
         که فراهم می آید ،
در هر حال
           با اثر پله ی اکنون ما ...
 
---
 

• 4.08- پیروزی بزرگ

 
اسکناس و سکه ، ضرب نشد
                         با نام و تصویرت .
سرزمینی فتح نشد
                       با سربازانت .
خونی نچکید بر روی زمین
                       با دستورت .
 
تنها روییدند برگ های درخشان سبز
                                 با یادت بر بوم ها .
تنها جوشیدند واژه های شعرها
                                با نامت بر برگ ها .
 
تنها تنها قلب های فراموش شده
به تپش افتادند
با مهرت ، در زمین های فراموش شده ؛
تنها تنها منظرها دور شد ند از خارها .
 
و چنین است که تو
عشق من !
          ساخته ای ، بی ویرانی ،
                                         دژ انسان را ...
 
---
 

• 4.09- پشت دیوار

 
پوشیده ،
با کلماتت ، بی زیر و بم ، محترمانه ، آرام ،
دیواری
           می کشی دور خودت .
 
با نگاهم ، عریان ،
می گذرم از خلال کلماتت
ـ گذار برقی
                 از خلال شیشه ی شب
                       تا اتاق خوابت . ـ
سکوت لب هایم سایه می اندازند
بر دهانت .
 
زیر و بالا
لب هایت می گردند بر زبان خاموشم ؛
بی شرم
      برهنه
              سوزان :
پشت دیوار ...
 
---
 

• 4.10- تابستان افرا

 
شاخه های درخت افرا
از فوران برگ ها
                  پر شده اند .
از زیر چتر باز افرا
آسمان و ابر ها ،
      برج ها و پنجره ها ،
                     پرده ها ،
در دور نمای تازه
                       پیدایند :
جها نی پیچیده شده در حریر سبز کمرنگ
با نفس های مرطوب لطیف ...
 
---
 

• 4.11- وضع سنجاقک

 
حبس کردم در مشتم سنجاقک را .
نگاهش کردم :
چیزی نبود جز سیاهی دراز ،
چسبیده به او بال های کدر بی جنبش .
 
باز کردم مشتم را :
پر زد
چرخید روی آبگیر
در میان نی های بلند پرپشت
در شعاع خورشید روز
رنگ ، رنگ ، رنگین کمان ، بی پایان ،
درخشان و بکر ،
باز تراوید از او :
از جنبش شاد بال هایش
                      در پرواز آزادش ...
 
---
 

• 4.12- زمان دوست

 
نه در پای ضریح
نه در پای بت ؛
در پای تو زانو زده ام
قطره قطره
             می بارم .
 
می پذیری ستایش های قلبم را ؟
می پذیری نوازش های اشکم را
روی زخم تبرهای زمان
                      روی سرو قدت ؟
 
من نیز زمانم !
ببین . باور کن .
 
می پذیری  زمان مرا ؟
یکسر دیگرگون با زمان تبر .
 
می بینی ثانیه های مرا ؟
یکسر خواهش
یکسر بوسه
یکسر دیگرگون با ثانیه های تبر .
 
بی خار
ببین ! بی خارم :
زانو زده در پای تو
بر تنت می پیچم
برگ و برگ ، با گریه ی مهر ،
با زمان عشقه
روییده از زمین حیات
در پناه سرو قد تو ...
 
---
 

• 4.13- کارگاه امید

 
انواع ماسوره می چرخند
دنده های چرخ ها ، چفت با همدیگر ،
                                     می گردند .
آبشار رشته های نازک نخ
از درون کلاف گیج و پیچیده ی پشم و پنبه
بیرون می ریزد
                    روی زمین کارگاه .
 
دستی – بی آستین – دگمه ای را فشرده .
پایی – بی لمس فرش – پدال دستگاه عظیم کار را .
 
طرح های تازه برای تن پوش ،
طرح های تازه برای قالی ،
در کار هنوز
              تا رسیدن به تن
              تا رسیدن به پا ...
 
---
 

• 4.14- جانوری به نام آفتاب پرست

 
می شنود
می شنود
با همه ی استخوان و پوستش
     آواز خوش نورش را :
ـ من
   هستم .
من
  این جا
       هستم . ـ
 
سینه خیز می گذرد
می گذرد
از پرده ی وهم جنگل
ار دام تارهای کبود
می گذرد :
بازوها پر نیرو
پاها پر نیرو
نیروی درون
          اعجاب آور .
 
می شنود در هر خیز
آواز نورش را
بیشتر روشن تر
            انگار که من آواز تو را :
 
من هستم .
این جا هستم .
 
نیروی درون
              اعجاب آور .
 
نزدیک سا قه ی سبز
لحظه ای می ماند
می بندد چشمانش را
می بیند :
لب گرم نور را
             لغزنده
               کنج لب هایش .
- انگار که من در لحظه ی سخت ماندن
                                     لب گرم تو را .-
 
خیز برمی دارد
بالاتر از تارهای چسبناک
بالاتر از تاریکی ها
با هزاران ریسمان
سخت انگار ناپیدا
وصل شده به آفتاب
              - من به تو -
خیز بر می دارد
می افتد در آغوش نور
               ـ من در آغوش تو ـ
             جانوری با نام مهر پَرست
                                        در باغت ...
 
---
 

• 4.15- بعد از شکستن

 
شکسته شدم
از هم پاشیدم
ریختم
خرد شدم
خود به خود پخش شدم روی زمین .
 
ماشین حسابی بودم ؟
دستگاه بی سیمی ؟
دفتر خاطره ای طبله کرده از اشک ؟
دستبندی بودم یا دستی ؟
 
پاک شده اند شکل های پیشین در صورت من ،
                 از سایش باد و باران ،
                               از  تابش نور خورشید .
 
دیگرگون ، خاکم اکنون .
تنها خاک ...
ذره ذره ، ببین ،
                پای سروت را ...
 
---
 

• 4.16- صورت عشق

 
بی نقاب ،
          صورت تو ،
          پیکر تو ،
          هستی تو ،
          در نظرم می گردند .
تو
     در نظرم می گردی .
با  گشتت ، هر لحظه ،
در ظرف جمجمه ام
               صبحدم  می گردد
               سحر بر می خیزد می رقصد
                             آبشار طلوع می خواند .
 
این حضور آب است در دانه .
این حضور باغ  است در سلول .
حضورت در من :
این حضوری ست ورای احکا م .
 
باغ جهان 
دم به دم
        از نفس ات  می روید
چشمانم را ، مرا ، نبض ام را ،
                         در بر می گیرد .
از ورای کوه ها و مرز ها ، دیوارها ،
از سلول به سلول
آبشار طلوع ژرف را بر هستی من می ریزد :
بی نقاب ، عشق من ،
                صورت تو ...
 
---
 

• 4.17- سبد حصیری ما

 
الیاف نی زاریم .
دست در گردن هم
بافته در همدیگر
سبدیم
شناور در آب ، شناور در نور ،
آشکار بر روز و شب
آشکار بر همدیگر .
 
می گذریم
از مرز به مرز .
 
می گذریم
از قرن به قرن .
 
بی ساز و برگ
در آغوش هم
تنها حامل عشق
              روی رود گل آلود زمان ...
 
---
 

• 4.18- بی چاره

 
بی ثمر بودند همه ی درمان ها .
خشک مانده
پژمرده
          لب هایم ؛
بی نوازش های باران بوسه ی تو .
 
بی چاره ، زارند ، لب هایم .
 
نزدیک بیا ، عشق من ،
با نوازش هایت ،
                     با بوسه ...
 
---
 

• 4.19- برگ های من

 
برگ
برگ
رنگ به رنگ
باز
برگ :
یکسر خواهش 
خواهش
خواهش
یکسر دهان
سر تا پا
سر تا پا
خواهان نور
خواهان مهر
نازک
نازک
عریان
عریان
 ـ آرزوی آبشار زلال بوسه ! ـ
بی هیچ سقف
                بی هیچ سپر .
 
ـ بمب ؟
        ـ نه !! ...
 
---
 

• 4.20- همه چیز

 
چیست گل ؟
برگ ؟ ساقه ؟ کرک ؟ خار ؟ پرچم ؟ ریشه ؟ رنگ و بو ؟ ...
چیست گل ؟
چیزی سوای همه چیزش ؟
 عزیز ، با همه چیزش ،
افزوده شده
          به خاک تیره ی من ...
 
---
 

• 4.21- قلب

 
نا بینایم در شهر بزرگ بینایان .
ضربه های عصایم
                  روی آسفالت
می گویند :
از خیابان دارم می گذرم .
 
ماشین ها ترمز می گیرند .
پوست پیشانی من
گرمای نگاه مردم را می گیرد .
 
رهگذران مهربان ، به من خیره شدند ،
راه داده به من
          و عصایم
                    صبور .
 
ارمغان های گنجینه ی مهر
از قلب آدمیان
          لب پر زده ، اینک ،
در پای من می ریزد
بی هیچ دریغ
           نور و نور ،
در پای من :
نابینایی در ظلمت خود
            کاشف بینایی قلب شما ...
 
---
 

• 4.22- نشانه

 
سرو سبزی کاشتی  در باغچه .
پر کشیدی . رفتی.
 
روز ها  آمده اند .
رفته اند.
پی در پی.
 
نشانت مانده
روی این سیّاره:
بی پاییز
سرو آزاد
 
---
 

• 4.23- یک جهان

 
رشته های روُیا و فکر ، پاره که نه !
بلکه پیدا نمی شد .
 
حرف ها و حرف ها ، پریشان که نه !
بلکه زاده نمی شد .
 
گمنام که نه !
بلکه بی نام ، بی نام ، می ماندم
پرتاب شده در پوچ هولناک بی نام ؛
اگر
    "تو"
       نبودی در "من"،
این گونه در هر شکل ...
 
---
 

• 4.24- طلسم ابدی

 
بی کلمه ،
شیرین است حرف های زبانت
نرم و بازیگوش
                  در دهانم .
در
   دهانم ،خاموش ،
       باز باز  پیش دهانت .
 
شیرینی جادوی تو
             می غلتد
            جرعه جرعه در کامم :
جرعه های پرچم یاس
در کام زنبور عسل
                           بی پایان ...
جرعه ها ی روان شاداب :
بلور رقصان – بوسه ی شیرین شهد بر دهان مشتاق –
روی خط زمان می لغزد
می چسبد
         بر تمام این خط
                    بر تمام لحظات .
جرعه های طلسم یک لحظه :
پیوند ناب
           تا جاودان ...