S I M A Y A R I
X
------------------------------------------------
------------------------------------------------
------------------------------------------------
------------------------------------------------
------------------------------------------------
------------------------------------------------
------------------------------------------------
صفحات این مجموعه
-------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
----------------------------------
X
برای رهایی از شّر بختک ها
فقط یک راه ، باقی مانده :
که بخوابیم نزدیکِ هم
بچسبیم به هم
و تمام شب را
با هم جُفت شویم ،
با همۀ هستی مان
آنقدر سخت و پُرشور
که بختک ، دیگر ،
با چنگ و دندان هم
نتواند ما را از هم دور کند
نتواند ما را تن ها کند ...
---
گرمی دستِ تو ست بر گونۀ من ، بر پوستم ، در مسیر اشکم .
طعم لب های توست روی پُرز زبانم .
بوی تن تو در مشامم .
نگاه درخشان و خندان توست
نافذ در تاریکی
جاری در چشمانم
آهنگ زمزمه های نفس های توست ، در گوشم .
هر کجا که باشم ،
این ها هستند
نخستین احساسات که از آنها آگاهم
بعد از بیداری .
این ها هستند
واپسین احساسات که از آنها آگاهم
پیش از خواب .
من ، انگار ، آگاه و نا آکاه
عاشق تو ...
---
پَرپَر گل قاصد
پراکنده شده
در باد می چرخد .
پَرپَر – کهکشان سرگشته –
دور دور از پَر دیگر ؛
پیش از جمع شدن ،
پیش از گل زیبای قاصد شدن ...
---
در واقع لب های تو را می بوسم
در لبِ لیوانم ؛
دست تو را می گیرم
در دستۀ کلیدم
در واقع حرف های تو را می خوانم
در تک تک آجرهای دیوارم ؛
و در آغوش سایۀ تو
- با همۀ سایه هایم –
می گذرم از خیابان
تنها
در واقع بی تنهایی ...
---
پناهنده شدم
من
به آغوش تو .
دست بکش بر سر من
متبرک خواهم شد
و مقدس
با عشق ات .
رشتۀ نورانی از آتش به هوا برمی خیزد .
دست بکش بر سر من :
زندگی
ریشه می بخشد
از قلب خود
به خاکستر سرد ...
---
تو
هم قد منی .
من
قدِ توام .
دنیا
توپ است .
مال من یا مال تو ؟
من نمی دانم
چون آنقدر کوچک هستم
که فقط توپ را می بینم :
که در غیبت تو
بی خودی
می غلتد توی حیاط ،
- زیر پای باد -
بی تفاوت
به گریۀ من ...
---
در مردمک چشم هایت
دارم
صورت ام را می بینم ،
عین خودم
گُر گرفته از گردش خون تازه
در هزاران مویرگ
زیر پوستم .
من در تو
از عدم بیرون می آیم
شکل می گیرم
بی گم شدگی
بی پوچی :
در خط زمان ،
در مسیر شهرهایی با هزاران نام
اما گمنام .
شکل می گیرم فارغ از هر نامی
و مدهوش در اکنون
در آرامش گربه – با خُرخُر خواب –
در زاویۀ بازوهای دیوار اتاق
و پناه سقف امن .
شهر ها در ذهن من بی نام شده اند
حتی بی شکل
و زبان ها نامفهوم اند
حتی بی مفهوم .
آسمانم ،
چشم هایت هستند ؛
سرزمین ام
بازوهایت ؛
و زبان ما
- آه !
باز کن آغوشت را ...
---
اسفند شدم روی آتش تو .
تا دنیا دنیاست
صبح به صبح ،
عطر مِهر
از ما بر می خیزد
می پیچد در هوای خالی
دوست ، ما را می گرداند
دور سر دوست .
باد ، آغشته به ما در خیابان می گردد
و نظرها را ، خانه به خانه ،
پاک نگه می دارد .
وحشی
بی معنی
بی ریشه ،
شاخ علفی بودم من در بیابان
پیش از این آتش ...
---
زندان نبودند
- فقط –
روزهای گذشته ، که مرا
پای بند زمین جالیز کرده بودند ،
با هوای ساکن داغ
در تبعید
دور از مَردم ...
---
سنگ روی سنگ ، در من فرو ریخته است .
ایمان روی ایمان !
بُت روی بُت !
روی قلّه
هوای جاری
تند و خنک
جریان دارد :
روی قلّه ،
روی من ،
و روی همۀ گل های تازۀ بکر
روییده در میان سنگ ها ...
---
کوچۀ خانۀ تو ،
خیابان کوچۀ تو ،
شهر خیابان تو ،
سرزمین شهر تو ،
افق سرزمین پهناور تو ،
سیارۀ تو ،
منظومۀ تو ،
کهکشان منظومۀ تو ،
آه !
چگونه نتپد قلب من
برای جهان ...
---
از "امید" م چه خبر ؟
حالش خوب است ؟
تب ندارد ؟
سردش نیست ؟
پیراهن نوروزش را هدیه دادید به او ؟
حالا خوابیده ؟
خوابیده با همۀ خواب هایش ؟
آسمان آبی ، مهربانی ، پرواز بلند ، در بهشتی بنام آزادی ؛
پیش چشمان ما
تا ابد زیر خاک ؟ ...
---
ماه
گِرد و نارنجی بود
- توپ خوشگل کامل
توی هوا
بالا سر ما –
ما تماشایش می کردیم
غرق در شادی با هم بودن
زیر نور ماه .
ناگهان
ماه ما
منفجر شد
تکه هایش با سرعت
پرتاب شدند سمت زمین .
ما – آدم ها – دیوانه شده
مثل گروه مغشوش موریانه
می دویدیم روی زمین
بی دیدن هم ، بی دیدن هم
بی مقصد .
یک بمب
یک بمب عظیم پیشرفته
از مدارش خارج شده بود
اشتباهی
افتاده بود روی ماه .
به گمانم این بود
علت آن فریاد
و گریه من
دیشب توی خواب ؛
این کابوس
- کابوس ؟ ...
---
خانه ای بود
دهکده ای بود
کنارش رودی بود
در بستر رود
ریگ ها و سنگ هایی بودند
گِرد و درخشان و سفید
زیر نور آفتاب ؛
درختان صنوبر بودند
درختان باغ ، پُر از میوه های رسیده ،
کنار دشتی سرشار از محصول فراوان ؛
پیش از آن که
خاک ها با مین ها
به هوا برخیزند
و فرود آیند روی برگ ها ؛
و فرو ریزند برگ های پژمرده شده
روی دشت ویران
خانه های ویران
و بستر ویران ...
