S I M A    Y A R I

 

          ----------------------------

          -----------------------------

          ----------------------------

          ----------------------------

          ----------------------------

          ----------------------------

          ----------------------------

close X

X

---این طور که من می بینم
برای رهایی از شّر بختک ها
فقط یک راه ، باقی مانده :
که بخوابیم نزدیکِ هم
بچسبیم به هم
و تمام شب را
            با هم جُفت شویم ،
با همۀ هستی مان
آنقدر سخت و پُرشور
که بختک ، دیگر ،
با چنگ و دندان هم
نتواند ما را از هم دور کند
نتواند ما را تن ها کند ...
 
---
  
گرمی دستِ تو ست بر گونۀ من ، بر پوستم ، در مسیر اشکم .
طعم لب های توست روی پُرز زبانم .
بوی تن تو در مشامم .
نگاه درخشان و خندان توست
نافذ در تاریکی
            جاری در چشمانم
آهنگ زمزمه های نفس های توست ، در گوشم .
هر کجا که باشم ،
این ها هستند
            نخستین احساسات که از آنها آگاهم
            بعد از بیداری .
این ها هستند
            واپسین احساسات که از آنها آگاهم
            پیش از خواب .
من ، انگار ، آگاه و نا آکاه
            عاشق تو ...
 
---
  
پَرپَر گل قاصد
          پراکنده شده
          در باد می چرخد .
پَرپَر – کهکشان سرگشته
          دور دور از پَر دیگر ؛
پیش از جمع شدن ،
پیش از گل زیبای قاصد شدن ...
 
---
  
در واقع لب های تو را می بوسم
            در لبِ لیوانم ؛
دست تو را می گیرم
            در دستۀ کلیدم
در واقع حرف های تو را می خوانم
            در تک تک آجرهای دیوارم ؛
و در آغوش سایۀ تو
- با همۀ سایه هایم
می گذرم از خیابان
            تنها
            در واقع بی تنهایی ...
 
---
  
پناهنده شدم
            من
            به آغوش تو .
دست بکش بر سر من
متبرک خواهم شد
            و مقدس
            با عشق ات .
رشتۀ نورانی از آتش به هوا برمی خیزد .
دست بکش بر سر من :
زندگی
            ریشه می بخشد
            از قلب خود
            به خاکستر سرد ...
 
---
  
تو
      هم قد منی .
من
      قدِ توام .
دنیا
      توپ است .
 
مال من یا مال تو ؟
 
من نمی دانم
            چون آنقدر کوچک هستم
که فقط توپ را می بینم :
که در غیبت تو
            بی خودی
            می غلتد توی حیاط ،
            - زیر پای باد -
بی تفاوت
            به گریۀ من ...
 
---
  
در مردمک چشم هایت
            دارم
            صورت ام را می بینم ،
عین خودم
گُر گرفته از گردش خون تازه
            در هزاران مویرگ
            زیر پوستم .
من در تو
از عدم بیرون می آیم
            شکل می گیرم
            بی گم شدگی
            بی پوچی :
            در خط زمان ،
            در مسیر شهرهایی با هزاران نام
            اما گمنام .
شکل می گیرم فارغ از هر نامی
و مدهوش در اکنون
در آرامش گربه – با خُرخُر خواب
            در زاویۀ بازوهای دیوار اتاق
            و پناه سقف امن .
 
شهر ها در ذهن من بی نام شده اند
حتی بی شکل
و زبان ها نامفهوم اند
            حتی بی مفهوم .
آسمانم ،
            چشم هایت هستند ؛
سرزمین ام
            بازوهایت ؛
و زبان ما
- آه !
            باز کن آغوشت را ...
 
---
  
اسفند شدم روی آتش تو .
 
تا دنیا دنیاست
صبح به صبح ،
عطر مِهر
          از ما بر می خیزد
می پیچد در هوای خالی
 
دوست ، ما را می گرداند
          دور سر دوست .
باد ، آغشته به ما در خیابان می گردد
و نظرها را ، خانه به خانه ،
          پاک نگه می دارد .
وحشی
بی معنی
بی ریشه ،
          شاخ علفی بودم من در بیابان
          پیش از این آتش ...
 
---
  
زندان نبودند
            - فقط
روزهای گذشته ، که مرا
پای بند زمین جالیز کرده بودند ،
با هوای ساکن داغ
            در تبعید
            دور از مَردم ...
 
---
  
سنگ روی سنگ ، در من فرو ریخته است .
ایمان روی ایمان !
بُت روی بُت !
 
روی قلّه
هوای جاری
تند و خنک
            جریان دارد :
روی قلّه ،
روی من ،
و روی همۀ گل های تازۀ بکر
            روییده در میان سنگ ها ...
 
---
  
کوچۀ خانۀ تو ،
خیابان کوچۀ تو ،
شهر خیابان تو ،
سرزمین شهر تو ،
افق سرزمین پهناور تو ،
سیارۀ تو ،
منظومۀ تو ،
کهکشان منظومۀ تو ،
آه !
چگونه نتپد قلب من
            برای جهان ...
 
---
 

 
از "امید" م چه خبر ؟
حالش خوب است ؟
تب ندارد ؟
سردش نیست ؟
پیراهن نوروزش را هدیه دادید به او ؟
حالا خوابیده ؟
خوابیده با همۀ خواب هایش ؟
آسمان آبی ، مهربانی ، پرواز بلند ، در بهشتی بنام آزادی ؛
پیش چشمان ما
            تا ابد زیر خاک ؟ ...

 

---

 

 

ماه

            گِرد و نارنجی بود

- توپ خوشگل کامل

توی هوا

بالا سر ما –

ما تماشایش می کردیم

غرق در شادی با هم بودن

                        زیر نور ماه .

ناگهان

ماه ما

            منفجر شد

تکه هایش با سرعت

پرتاب شدند سمت زمین .

ما – آدم ها –  دیوانه شده

مثل گروه مغشوش موریانه

می دویدیم روی زمین

بی دیدن هم ،  بی دیدن هم

                              بی مقصد .

یک بمب

یک بمب عظیم پیشرفته

از مدارش خارج شده بود

اشتباهی

افتاده بود روی ماه .

به گمانم این بود

علت آن فریاد

              و گریه من

دیشب توی خواب ؛

این کابوس

- کابوس ؟ ...

 

---

 

 

خانه ای بود

دهکده ای بود

کنارش رودی بود

در بستر رود

ریگ ها و سنگ هایی بودند

گِرد و درخشان و سفید

            زیر نور آفتاب ؛

درختان صنوبر بودند

درختان باغ ، پُر از میوه های رسیده ،

کنار دشتی سرشار از محصول فراوان ؛

پیش از آن که

خاک ها با مین ها

به هوا برخیزند

و فرود آیند روی برگ ها ؛

و فرو ریزند برگ های پژمرده شده

                        روی دشت ویران

                        خانه های ویران

                        و بستر ویران ...