اخیرا چاپ اول مجموعه شبانه توسط انتشارات امین دژ، چاپ چهارم مجموعه صدف و قهوه در دو جلد و یک جلد داستان های کوتاه شاعر توسط انتشارات مس به چاپ رسیده و در دسترس علاقمندان قرار گرفته اند. این مجموعه ها را می توانید از کتابفروشی ها خریداری کنید.
با تشکر از پشتیبانی شما.
---
تابستان با فاصله های سوزانش می گذرد
بزودی پاییز می آید
با طغیان برگ های مرطوب
رنگارنگ
روی خاک
و پس از آن زمستان
ما را می پوشاند
در حریر سفید برفش.
ما همدیگر را می خوانیم
و در گرمی هم با هم می خوابیم
زیر چادر برف
هیچ نیرویی قادر نخواهد بود
ما را
از آغوش هم
اخراج کند ...
---
زیر این پوست
در بطنم
در رگهایم
در ژرفای چشمانم
با تو هستم
حتی با منقاش بیرون نمی آیی
حتی با تیغ جراحی بیرون نمی آیی
از قلب من.
تخم مرغ دو زرده شده ام، نارنجی:
زیر پوسته
چسبیده به تو
چسبیده به من
و بهم
در فضای نرم سفیده، معلق،
روی تن من می غلتی
- بالا پایین بالا پایین -
موج تپش های تو
قلبم را به تپش می اندازد
موسیقی افلاک تو
لحظه های اوجش را در من می خواند
- و حیات من
بی خاموشی ست
بی تنهایی -
پیچده در پرده اشکم
حمل کردم تو را
نشکستم در زایش.
پنهان در بغض گلویم
حمل کردم تو را
نشکستم در بازار
زیر پوسته
در فضای شفاف سفیده
بی تاریکی، بی تنهایی
زیر پوسته:
پرواز آینده ...
---
در میان بازوهایت
خون در رگهایم جریان می یابد
و هوای حیات
جریان می یابد
تا اعماق قفس سینه من
زندگی
در من
جریان می یابد
در میان بازوهایت
مثل رودی که جریان دارد
تنها میان دو بازوی زمین ...
---
برگ های چنار
رنگ مس شده اند.
چند پَر
رقص کنان
از میان برگ های مسی
می افتند روی زمین.
آنجا
یک پرنده باید لانه کرده باشد
آنجا
میان برگ های چنار
که برپا ایستاد
از پاییز به پاییز ...
---
دست هایم را روی سرت می گیرم
صورت زیبایت را
پرده پرده
موج موج
با اشکم می پوشانم
تک به تک
مویرگ ها و رگ هایت را
در حریر بوسه می پیچم
وقت ویرانی ؛
و بدینسان ، تو را
سر تا پا
در زره همه دارایی خویش
حفظ خواهم کرد .
حفظ خواهد شد
زیر آوار
دو اسکلت انسانی
بی هیچ چیز
تنها چسبیده به هم ...
---
سرشیر
- متراکم
و سیِّال -
برش نان را می پوشاند.
ما نان هم ایم
سرشیر هم ایم
با دهن های باز
و گرسنه
همیشه گرسنه
خواهان هم ...
---
چرخ ها می چرخند
ماشین
از همه راه های فرعی می گذرد
و به راه اصلی می افتد.
چرخ ها می گردند
و مرا با خود می گردانند
بی توقف
در مسیر اصلی
شهر به شهر
تا رسیدن
و افتادن من
در حلقه بازوهایت ...
---
دیگر فراموش شده
- محو محو –
پرسش " از کجا آمده ام
به کجا خواهم رفت "
در بهشت جاویدانم :
آغوش تو ...
---
تو
آن جایی
در خانه
خانه خود.
من
این جایم
در خانه
خانه خود.
بیرون
هوای بین ما سرمه ای است
- رنگ سرمه
نزدیک به رنگ سیاه -
یک ستاره
آن جا در دور دست
می درخشد
دور از دسترس
با این حال
در دیدرس
و موجود:
تو آن جایی
هدیه ای به چشم من
و به من ...
---
با پاهای نخی
شاخک های نخی
و قدم های نخی
ریز ریز و پیوسته
از همه سد های سیمانی می گذرد
مورچه ام
به هوای تن شیرین تو ...
---
در
باغ تو هستم
پا به پای تو
می گردم
از کرت به کرت.
با دست تو
دست می سایم
بر برگ مو.
با چشم تو
دانه های عقیق انگورت را
می بینم
در نسیم خنک آبان ماه
آبان
آبان
آبی
آبی ست
آسمان باغت
بلور آبی!
می بینم:
رقص عقیق روشن را
در بلور آبی
در باغ تو:
از شرق رسیده به صبح
فوران طلوع ...
از غرب رسیده به شب:
شب نشینی بزرگ زمان
و نوای رقص کهکشان های عظیم
رقص گذشته، اکنون، آینده
دست در دست هم
دور باغ
باغ تو:
آبی
آبی
لبریز شده از فوران آبان ...
زیر داربست
جام بلورت را
پُر
می گیری نزدیک دهانم ...
زیر سقف برگ های سبز تاک
- برگ های باقی
پنجه در پنجه هم
دیگر با هم –
حب سرخ انگوری
کنده شده از خوشه
می گردد
روی چین های زمین
- تَسخَرزنان به تمام سیم های خار دار –
می غلتد
بازیگوش
برسُرسُره جاذبه نامریی
در سرازیری خاک
سمت ریشه
ریشه باغ تو
بی جدایی از تو
لب هایم می لغزند روی انگشتانت
- بازی شیرین سرخ و آبی –
جامت را می گذاری روی لب من
می نوشم ...
بوسه های عقیق ات
آرام
می رویند در رگ هایم ...
---
آزاد سخن می گویند
بند بند تنم
پیش تو
آزاد می خوانند
پیش تو
آزاد می رقصند
پیش تو.
در حضورت
منم
خود با خود.
می شنوی حرف های مرا
با صبر زمین
که پذیرا شده است
حرف های برگ های پاییزی را.
گوش سپردی به من
با صبر مهتاب شب
که پذیرا شده است
حرف های جیرجیرک ها را.
حالا منم!
پابندتر از جیرجیرک به مهتاب شب
پابند تر از برگ پاییزی به زمین بزرگ،
پابند تو
خود با خود ...
---
چند نیل فاصله بود بین ما ؟
چند بیابان مغیلان ؟
رو می گیریم
از جاده پُرغبار پشت سرمان ؛
تنگ در آغوش هم
می نوشیم
چشمه های یک دیگر را ...
---
از دور ترین نقطه این سیاره
ذره هایم دنبال هم
صف می بندند
و قدم رو !
به سویت می آیند.
چیست در تو ؟
که گذشت
و می گذرد
از تمام سدها
و به من می پیچد
مثل طناب نجات
و مرا از قعر تاریک ترین گودال زمین
از میان آوار خراب کالاها
و از اعماق سیاه بندها
می کِشاند تا قله
زیباترین
آبی ترین
قله این سیاره :
عریان در آغوش هم ...
---
ساعت چند است ؟
دم صبح است
یا وقت غروب ؟
بی زمان و سرخوش
معلق شده ام
در فضای آبی ؛
و حریر نیلگون
افتاده
روی تخت
روی خواب همآغوشی ما
تیک تیک
روز یا شب ؟
چه فرقی دارد !
من شناور شده ام
در زمان حقیقی
از فرعون تا جمهوری
در آغوش تو ...
---
دلتنگم
از دوری تو
یعنی
دلم تنگ شده
دور از تو
مثل دل کاغذ برای مدادش
یعنی
دلم
دور از تو
کاغذ شده
برگ کاغذ
قایق کاغذی وارفته
در حال غرق شدن
در جوب روز.
کمک !
---
در یک راه گرگ است
در یک راه پلنگ.
بره ، مانده لرزان
در تقاطع.
- شاید طلوع فردا
راه دیگر را روشن کند -
تنها در ظلمت
مانده بی تصمیم
بره گمشده لرزانم
بر زمینی
در حال گذار، بی توقف
از شب به صبح ...
---
آرام می گیرم
در آغوش تو
مثل رگه خونی
ملحق شده به رگهایت
گردش کنان
در بستر نرم آبی
در غلاف امن تار و پود جسم تو
هیچ صدایی نیست ،
جز صدای شمارش های قلب تو
یک ، دو ، ...
یک ، دو ، ...
دهلیز و بطن
در یک قلب
زیر یک پوست ....
هیچ صدایی این جا نیست
جز صدای موجی
که فرو می ریزد
عاشقانه در ژرفای موج دیگر .
آرام می گیرم
در حلقه بازوی تو
مثل نقش گُنگی
که آرام آرام
از گُُنگی بیرون می آید
با وضوح کامل
شکل می گیرد
از گردش انگشتانت
روی تن موم ...
---
میز نمی چینم برای این که سقوط کند.
سبزه نمی کارم برای این که لِه بشود.
آیینه پاک نمی کنم برای این که بشکند.
ملافه اُتو نمی کشم برای این که
پاره پاره خونین بشود.
آجر به آجر
خانه را ساخته ام
برای هر چیز، غیر از جنگ.
---
3.20- مهربانی ها
چند بار زیر باران
با هم بودیم ؟
چند بار قطره های باران
فاصله های میان دست های ما را
پر کرده اند؟
چند بار چترت را باز کردی
و گرفتی روی سر من؟
پس از آن
هر بار
شب آمده ای
به اتاق امن جمجمه ام
با من خوابیدی
در همه لحظه های تاریک
برهنه
وحشی
و عاشق ...
---
کاسه
دستم
منزل به منزل
گشتم
در به در
تشنه تشنه .
پر شد
ظرف من
از
آب صاف تو .
به کجا بایستی می رسیدم
جز تو ؟
---
- خدا حافظ .
گفتی
و رفتی
دور، دور
قلب من در دستت .
می درخشد چراغی در تاریکی
اشک هایم هق هق کنان می گویند:
- به امید دیدار ...
---
داغ شدم
با نفس هایت
حالا آتش می گیرم
می سوزم
باد می آید
ذره ذره
هزاران ذره خاکستر را
بر می دارد
می پاشد روی زمین.
این جا و آن جا
من می رویَم
می بالم
با لب هایم
با گلویم
تا دهان داغت ...
---
نفس های بلند
آبشار طلوع
می ریزد
در تن خاک
عطر خاک مرطوب
در فضا می پیجد
زمان می جنبد
هزاران چَه چَه
هزاران غنچه
هزاران پرواز
رنگ و رنگ
ناگهان می شکفند
در نیلی صبح ...
صفحه سوم
