یک مسواک
یک لیوان
یک بشقاب یک تخت
شانه به شانه
سر بر یک بالش
شانه ی هم .
سینه به سینه
در حلقه ی بازوی هم
دوتن در یک روح
وطلوع یک خورشید بر خاسته از خاک ما
نور افشان بر این شهر ...
---
رودخانه می رفت
رود بزرگ خروشان می رفت
در کنار جریان ایستاده هل می دادم موج های رود را
سمت خودم .
رودخانه می رفت
رود خروشان می رفت...
---
این کبوتر که باز آمده است روی ایوان تو
امروز هم
مثل همه ی روزهای گذشته
سفید سفید:
باز کرده بالهایش را
سر می جنباند
با دو چشم سرخ اش می گردد دنبال دست تو
سر تا پا گوش می گردد دنبال نفس های تو
با کلیدی که تو می چرخانی در قفل در...
---
این طور نمی ماند
این طور نباید بماند
تاریکی رنگ خواهد باخت
هوا روشن خواهد شد
در فضای خاکستری آینده
خواهم دید راه های پیش پایم را
این طور نمی ماند
آخر خورشید: همراه است با طلوع قطعی
با نوازش هایش روی مژه های شورم...
---
غبار تند باد می گذرد از کنارم
سیلاب می گذرد از کنارم
تیر باران می گذرد از کنارم
من می گذرم از جهان امروز
به جهان سرسبز :
با قایق جادوی تو:
دست هایت دور کمرم
دهان داغ ات روی لبم.
پشت سرم در دوردست د ردور دست
دورتر هرلحظه
بی شکل تر
کوچک تر
هر لحظه
باقی می ماند - پشت سرم -
یک جهان خشک فرسوده ...
---
پیش می آید
باز می گردد
پیش می آید
و به این سان پیش تر می راند
میوه های اعماقش را بر ساحل .
زنده است این دریا
زیرا هرگز خاکی نیست که قادر باشد
در خود دفن کند
دریا را ...
---
بمبی در جعبه
در سطل زباله در راهرو بیمارستان
انفجار هولناک
تکه تکه شدن عابرها قلبها و مغزها
تکه تکه شدن روزها وشب ها
عصرها و دوران ها .
پوست سوخته ای بر روح من .
از کجا آمده اند دست هایی که آتش زده اند
چشم های مرا ؟...
---
یک کلیسا این جاست
یک مسجد آن سوتر
بودای بزرگ روبه رویش
اهرام مصر نزدیکش
داس و چکش دورترند .
از زمینی که در آن باهم آمیخته اند خون های تمام آیین ها :
روییده محبوبه ی شب
با نفس های عمیقش
خوابیده بر سینه ی عریان تو ...
---
کوچک نبودند بازوهایت
کوچک نبودی هرگز
نشکستی در این سیاره در هجوم طوفان
بر هر برگ نوشتی نوشتی همه ی آرزوهایت را :
آسمان آبی
دشت سرسبز
هوای بی سرب
رقص برگها در چشمان چشمه های زلال
آوای کوکوها
عاشق
عاشق :
تنها نبودی هرگز
با همه ی برگ های سپیدار بلندت
هرگز ...
---
تقویم ، کنار افتاده
پوشیده شده با لایه ی گرد و غبار .
تقویم همانجا خواهد ماند .
من دیگر روزها را نخواهم شمرد
من دیگر سال ها را نخواهم شمرد
انتظاری دیگر در کار نیست :
من قرن هاست که برهنه
- بی آن که بدانی
- در آغوش تو ام ...
---
به آسمان نگاه کن به جای من
به جای من نفس بکش
نفس بکش عمیق در هوای آبی سحر
طلوع کن طلوع کن عاشقانه جای من
نگاه کن به صورتت در آینه به جای چشمهای من
به جای بوسه های نرم من نگاه من به روی گونه ات
نفس نفس به قلب سینه ات نگاه کن که می تپد
هنوز همچنان همیشه عاشقانه عاشقانه جای قلب من:
اگر که دوست داری ام...
---
چه رنگ تیره ای گرفته اند شیشه ها
چه تیره است خانه ام
به هر طرف نگاه می کنم تمام تیرگی تمام قد
درست مثل هیکلی خبیث ایستاده پیش چشم من.
به سمت کوچه خم شدم
بدون اختیار خط کشیده ام با کنار ناخنم به روی شیشه ها.
زلال شد
مسیر روز شد
شیار ناخن اشاره ام روی شیشه ی کدر.
غبار روزهای رفته اند روی شیشه ها.
فقط غبار!
فقط غبار!...
---
یکسر موجی.
با هر جنبش مرا می بوسی
با هر نفس ات خورشید را می ریزی در میان تاریکی شن های من.
مرغان مهاجر بر دامن من می نشینند
تو را می نگرند
خود را می نگرند، زلال و رقصان،
موج های به هم پیوسته در جهانی دیگر،
در آینه ات.
می لغزم ، می دانستی؟ ، من هر شب عریان تر
در آغوش تو ...
---
دور و برم
روبه رویم
گل های زرد صحرایی روییده ند
با شقایق های خود روی بنفش- از وفورسرخی!
دور و برم
رو به رویم
بی کبودی دارند می درخشند تمام زاغ ها !
با تمام گل ها.
دور و برم
رو به رویم
دیگر سایه ی لرزان و سیاه من نیست .
دور و برم
رو به رویم
دیگر
چیزی تاریک نیست.
بی تردید من قدم براشته م سمت تو...
---
ایستاده مترسک بی حرف بی جنبش
لرزان فقط با موج باد.
باز است اسکلت آغوشش بر افق گندمزار
بی حرف بی جنبش.
تمام کلاغان دورند.
تمام گندم ها نزدیک اند.
باز است آغوشش
در آغوش او : همه ی گندمزار.
بی حرف بی جنبش ایستاده فقط
ایستاده مترسک فقط
مثل روح من ، تا جاودان،
در میان کشتزار حیات زرین ات...
---
چشم نداشت
لبخند نداشت
آواز نداشت
افتاده بود روی زمین
جسم نداشت
جز کبودی رنگی نداشت:
سایه ای را که نشانم می دادند
سرد وسیاه و ساکت:
جای تو:
درهمه ی سال های ابری ، سایه ای را نشانم می دادند
جای تو،
بی هیچ شباهت به تو:
خورشیدمن ...
---
کهکشانی میان غبار فضا
رشته کوهی میان ابرهای صبحگاه
باغ بهاری میان خاک ها
لانه ی لک لک ها بالا بالا میان برگ ها
پنهان اند بسیار پنهان اند اما حقیقت دارند
بسیار حقیقت دارند عشق من:
آشیان گوی های مروارید میان تاریکی ها...
---
صورت کج شده ی بی نوری
با اخم غم به من خیره شده.
گیتی را چه گونه می بینم در زنگار آینه ها در بازار؟
این من ام؟
برق چشمان تورا می بینم از پس آینه های متروک.
این تویی.
می خندی.
تو چه گونه گیتی را می بینی ؟
با چشمان زیبایت چه جهانی را می بینی
لبریزاز زیبایی ست دنیای تو
از پس این بازار.
مرا می خوانی به گذر ازاین پل:
آخرین منزل ما عشق سرگردانم!
هرگز این زنگار نیست ...
---
چرا خیره شوم به صورت گرگ هاری که دندان های نیش اش را
فرو کرده شده می بیند در خرخره ام؟
من کتاب حیات وحش را
نخوانده بستم.
پس حالا؟
- حالا خیره شویم به گودی ناف ونوس
عریان
زیر فواره ی آب ...
---
تکه ابرواژگون درآبگیرمی جنبد
برگ واژگون در آبگیر می جنبد
موج بر می دارد ورق کاهی بادآورده
واژگون در آبگیر.
آب روشن این است
آبگیر درخشان این است
این ، درخشان- روشن، به چه چیزی
در خود داردمی نگرد...
---
می گیرم صورتت را میان دوکف دست های داغم
اشک می ریزم روبه رویت
اشک هایم غبارراه را از چشمم می شویند
ترا می بینم:
که مرا میبوسی
می نشانی بر لب هایم لبخندت را
- نشای گل سرخ در زمین تشنه.
اشک می ریزم روبه رویت
اشک هایم غبار راه را از چشمم می شویند
خود را می بینم در آینه ی چشمانت:
من زلالم راستی؟
این زلال خندان، آخر راه...
---
5.22- زمان ؟
دیروز کجا رفت ؟
دیروز که با برق نگاهت سوختم
دیروز که با بوسه ی تو روی خاکستر سردم ، دوباره روییدم
مثل ساقه ی سبز یک تاک ، با هزاران خوشه زیر پوستش
با هزاران چشمه زیر بلور هر خوشه.
چه شد خاکستر ؟
چه شدند تیرگی های خاک ؟
کجا مدفون شد طوفان شن ؟
ریشه کرده درون بطن ذراتم بوسه ی تو
تاکستان شد هستی من .
در عقیق خوشه برق نگاهت دارد می خندد .
جایی نرفته دیروز
دیروز ، زمان ساکن شد
مطلق ساکن شد در تاکستان ...
---
5.23- عشق
زمان با همه ی گل های سرخی که آمده اند
و خواهند آمد
روی لب های توست .
بوسیدی لب هایم را
و بدین سان بخشیدی
سرخی گلبرگ ات را
به صورت پژمرده ی من ...
---
5.24- چه شد ؟
---------------------------------------------------
---------------------------------------------------
---------------------------------------------------
صفحه پنجم
